Kvifor lærar

Grunnane til at eg vil bli lærar er mange. Eg har alltid visst at eg vil jobba med menneske, og det får ein absolutt gjera når ein er lærar.
Eg tykkjer det er spanande å fylgja med på den enorme utviklinga born faktisk går gjennom. Eg har jobba halvanna år i barnehage, og der fekk eg eit godt innblikk i nettopp dette. Det var mykje på grunn av den jobben eg bestemte meg for å bli lærar.
Ein annan grunn er at eg ynskjer å utretta noko i løpet av livet, setje eit slaks spor etter meg. Det er dette som gir meg motivasjon til å i alle fall prøva å bli den gode læraren. Ein av dei personane som har sett store spor etter seg i mitt liv er ein av dei lærarane eg har hatt. Han var ein utruleg flink lærar som eg lærte mykje av.
I læraryrket møter du mange utfordringar, ingen dagar er like. Det passar meg fint, då eg likar at ting skjer rundt meg. Det er ei stor utfordring og eit stort ansvar å skulle læra born ikkje berre fag, men og om sjølve livet. Her er det sjølvsagt ei, på mange måtar, usynleg linje mellom kva som er jobb og kva som er privatliv. Som lærar må ein kunna by på seg sjølv, noko som ein oftast får mykje igjen for.
Det er heller ikkje å nekta for at all ferien er eit pluss. Håpar berre at den vil forsetta å vera der i framtida. :)