Ein lærar eg hugsar godt

Då eg byrja på ungdomsskulen var alt nytt og spannande. Eg kom frå ein liten barneskule med berre 12 elevar, til ein stor ungdomskule med over 90 elevar. Berre tanken på alle elevane var skummel.
Det fyrste året var prega av mykje uro og mobbing i klassane. Så etter enda 8 klasse blei klassane splitta opp, og alle kom i nye klassar. Eg hamna i B klassen, og læraren me skulle ha hadde våre i pappapermisjon eit år. Det var ingen av oss som hadde sett han før. Med tanke på alt som hadde skjedd året før var ikkje iveren etter å byrja på skulen att akkurat stor.
Fyrste skuledag etter ferien var utruleg spanande. Læraren me skulle ha viste seg å ver ein mann i begynninga av 40 åra, han heite Dag.

Dag var ein mann med mykje kunnskap. Han visste det meste om det meste, og han kunne læra det frå seg.
I pedagogikken har me snakka om at når ein i dag skal undervisa ein klasse skal man treffe alle borna og alle dei ulike behova dei har. Dag var etter mi meinig forut for si tid. Han underviste oss på ein måte som gjorde at alle fann sin plass. Han kunne blant anna seia til klassen at dei som trengte å snakka om emne kunne gå på eit grupperom, dei som ville ha ro kunne gå på eit anna rom og dei som trengte hjelp frå han kunne bli i klasserommet. Det gjorde at alle kunne finna ein plass som passa for dei. Han kunne og gi elevane ulik mengde leksa. Hadde me for eksempel jobba me oppgåver i ein time gav han dei som var ferdige med alle oppgåvene noko ekstra å jobba med heime, medan dei som sleit litt trengte bare å gjera ferdig det som skulle gjerast i timen og dei som ikkje brukte timen effektivt måtte gjera ferdig oppgåvene, pluss litt ekstra arbeid.
Han var flink til å setja oss i gang med diskusjonar, og han kunne ofte dela klassen i grupper og bestemma kva gruppa skulle meine. På den måten blei me tvinga til å sjå ei sak frå nye sider.

Dag var ein streng lærar, men på ein slik måte som gjorde at me fekk respekt for han. Han var rettferdig med alle, og han såg at alle ikkje har like behov og at alle ikkje kan behandlas 100 prosent likt. Han var flink til å jobba med klassemiljøet, og det førte fram. Me var den klassen på skulen som hadde best klassemiljø. Alle kunne snakka med kvarandre og jobba saman. Det var ingen som fnøys med nasen når me blei satt i grupper.

Eg tykkjer namnet Dag passar så godt på læraren vår då han gav oss ei føling av at det alltid kjem ein ny dag. Går det ikkje så bra i dag, kjem det ein ny dag i morgon.