Refleksjonsnotat

Då nærmar slutten på skuleåret seg fort, og me er nå ferdige med pedagogikk for i år. Det einaste som gjenstår for meg er refleksjonsnotatet. Det er litt skummelt å tenkja på at nå er det ikkje meir me kan gjera. Grunnlaget for dette skuleåret er lagt, og me kan ikkje gjera så mykje meir for å forbetra oss. Nå må det berre brista eller bera.

I løpet av skuleåret har me våre inne på mange ulike tema, og pensumet har våre ganske stort. Det er ikkje tvil om at blogginga har våre me på å hjelpa og setja ting på plass etter kvart. Eg for min del har ikkje våre så flink til å blogga med jevne mellomrom, så det har blitt nokre skippertak. Eg føler likevel at eg har lært mykje av denne metoden. Den ”tvinger” oss til å gå gjennom stoffet på ny, og til å reflektera over det. Me har måtta jobba mykje me alle dei ulike temaene for å kunna komma med noko nyttig i bloggen.
Tilbakemeldingane eg fekk av Birgit har våre til stor hjelp nå i sluttfasen. Eg tykkjer ho er meir en god som har gitt alle ei så grundig tilbakemelding.

Undervisninga og oppgåvene har våre varierte, engasjerande og i tråd med pensum. Det er liten tvil om at faglærarane brenn for yrket sitt, og at dei vil det besta for oss studentar. Me har fått sjå at lærarane har sett teori ut i praksis.
Eit godt eksempel på dette er IKT. I kunnskapsløftet er det komt inn eit punkt om dei 5 dugleikane. Dette har me våre inne på ved fleire annledningar, og IKT som ein grunnleggjande dugleik har me snakka mykje om. Me har hatt fleire ulike emne som har omhandla IKT i løpet av året. Det største emnet var nok perioden med ”Born og nye medium”. Det var veldig lærerikt, og økta om nettvett gav meg litt av ein tankevekkar. Det er mykje skummelt ein kan møta ute i den digitale verden, og det er viktig at me tar forhåndsreglar før me hiv oss utpå. Som lærar vil eg fokusera på nettvett reglar, og prøva å skapa eit godt samarbeid med heimen i forhold til dette.
Ellers var me innom animasjon, redigering av bilete og samansett tekst. Alt dette er ting me kan dra me oss vidare ut i skulen. Eg trur det er viktig at me som nyutdanna lærarar engasjerer elevane i bruken av IKT. Dagens samfunn blir stadig meir prega av IKT, og det er viktig at elevane heng med i svingane.
Dersom eg skal seia noko spesielt om oppgåvene me har hatt vil eg trekka fram oppgåva om motivasjon. Dette er ei sentral oppgåve som tar opp ting me mest sannsynlig vil møta ute i skulen. For meg var denne oppgåva viktig, då eg måtte setta teorien ut i praksis for å klara å komma me ei løysing. I tillegg vil eg leggja til at mattematikk og pedagogikk oppgåva tok litt for mykje fokus vekk frå praksisperioden me skulle ut i. For mange, inkludert meg, var dette den fyrste store oppgåva som skulle skrivast og usikkerheten var derfor ganske stor. Ellers har oppgåvene som sagt våre relevante i forhold til faginnholdet. Eg har lært noko av alle oppgåvene som eg kan ta me meg vidare ut i læraryrket.

Dette skuleåret har me våre ute i praksis tri gonger. Det har våre både lærerikt og kjekt. Eg kan utan tvil seia at det er i praksis eg har lært mest. Det er først når me får komma ut i praksis at me får sjå korleis skulekvardagen eigentlig er. Når me sitt på høgskulen og får servert teorien verkar alt så lett. Det er alltid eit svar på alt. Men når me kjem ut i skulen får me sjå at det ikkje er lika rosenrødt som teorien vil ha det til. Det er mange ting som spelar inn under dette. Eksempel på det kan vera ressurser, samarbeid mellom skule og heimen, samarbeidet mellom ansatte på skulen og liknande.
Eg skulle ønska me fekk vera i meir praksis en det me faktisk er. Men kven veit, kanskje ein dag…

I løpet av skuleåret har eg danna meg eit pedagogisk grunnsyn. Dette har eg danna meg dels gjennom undervisning, praksis, blogging og oppgåveskriving. Spesielt mattematikk og pedagogikk oppgåva fekk tankane mine i gang rundt dette temaet.
Eg kan ikkje seia at eg har eit bestemt grunnsyn, men eg heller nok mest over på sosiokulturelt syn. Dette synet byggjer på at læring skjer i eit sosialt samspel mellom menneske, og ikkje som ein individuell prosess. Det blir lagt vekt på at læring er ein kontinuerlig prosess som skjer heile livet, og at språket er vår viktigaste reiskap for tilegnelse av kunnskap. Vygotskys teori om den proksimale utviklingssona er for meg eit viktig utgangspunkt. Eg har trur på at alle barn kan komme lengre dersom det er ein som kan hjelpa dei på vegen mot ny kunnskap. Eg trur det er viktig at barn lærar å samarbeida allereie i ung alder, og barnehagen er kanskje det første steget og ta?
Sosiokulturell teori baserar mange av tankane sine på det konstruktivistiske perspektivet, og inn under dette synet finn me teoretikaren Dewey. Eg er einig i hans tankegang om ”learning by doing”, altså læring gjennom aktivitet.
Då me var ute i praksis andre gongen fekk eg eit godt eksempel på at teoriane til Vygotsky og Dewey stemmer. Me hadde lagt eit opplegg som på mange måtar baserer seg på desse teoriane. Me hadde om geometri, og gjennom samarbeid og praktisk aktivitet klarte elevane å komma fram til ulike begrep innanfor geometri og parallellforskyving.
Grunnsynet mitt er stadig litt i endring, men eg er sikker på at eg ein dag har mitt heilt eige grunnsyn som eg kan stå inne for eit hundre prosent!

Eit viktig tema dette skuleåret har våre lærarrolla. Eg har prøvd å danna meg eit bilde av korleis eg ser for meg lærarrolla mi, men det er vanskelig. For meg er nok det aller viktigaste å sjå den enkelte elev. Det er elevane som er dei viktigaste i skulen, og for å få ein god skulekvardag er det viktig at elevane føler seg verdsett. Som lærar ynskjer eg å få til ein god og ærlig kontakt med elevane. Gjennom arbeidet med oppgåva om ”Mons” fekk me sjå kor viktig det er med motivasjon, og kor vanskelig det kan vera å få dette til. Eg har lært mykje om dette med motivasjon, men eg føler fortsatt at det er mykje å ta tak i.
For å skapa eit godt læringsmiljø er det viktig å få til eit godt klassemiljø. Som lærar vil eg heilt klart jobba mykje med dette.
Det er mange ting som er vanskelig i forbindelse med læraryrket, og planlegging er heilt klart ein av desse. Gjennom praksis har me fått prøva oss på dette, og eg lærte mykje om planlegging i desse periodane. God planlegging er viktig for å få til god undervisning. Eg meiner at ein ikkje må undervurdera kor viktig planlegging faktisk er. Ute i praksis har eg blant anna fått oppleva kor viktig det er å ha ein plan B. Det er ikkje læraren, men elevane det går utover dersom ein ikkje har forberedt seg godt nok til ein time.
Eit anna viktig punkt er dette med tilpassa opplæring og spesialundervisning. Det er ikkje lett å få til noko av dette med dei få ressursane som er ute i skulen. Dersom ein har ein klasse på 25 – 30 elevar seier det seg sjølv at det blir lita tid til kvar enkelt elev. Dersom ein har elevar i klassen som treng spesiell oppfølging er det viktig at dei får den hjelpa dei treng og har krav på. Som lærar kan eit slikt valg vera vanskelig, og eg meiner derfor at ein ikkje bør vera redd for å benytta seg av dei hjelpemiddla som finns.

Dersom eg ser tilbake på året som har gått sitt eg igjen med mange følelsar. Det har våre eit år med med mykje jobbing, men me mykje oppmuntring frå faglærarar. Eg har lært mykje som eg kan ta med meg vidare ut i arbeidslivet.
Me har hatt ei formativ vurdering gjennom heile året, dette tykkjer eg er positivt. Det har gitt oss ein muligheit til å læra og forbetra oss underveis.

Til slutt vil eg takka alle for eit kjekt og lærerikt år!!!

Skulefrukost på Børtveit

Dette var ei kjekk avslutning på eit kjekt skuleår. Det var meir en nok av brød, pålegg, frukt og drikke så det var bare til å ”hiva innpå”. :) Det var ikkje rare plassen på Børtveit, men det gjorde bare at stemninga vart koselig og intim. Me satt alle å prata om laust å fast, og me var vell alle einige om at Birgit har våre ein fantastisk lærar for oss gjennom skuleåret. Ho har våre flink til å rettleia oss gjennom formativ vurdering, noko eg har sett stor pris på. Ho er engasjert i det ho driv me, og det engasjemange smittar over på oss andre. Ho viser oss korleis me kan setja teorien ut i praksis.
Så takk for all innsatsen Birgit! :)

Me fekk òg nytta sjangsen til å få litt informasjon om eksamen. Det er skremmande å tenkja på kor nærme me faktiske er eksamen.

Etter frukosten gjekk me for å sjå dei samansette tekstane. Det var både spanande og lærerikt å sjå dei ulike samansette tekstane. Alle hadde våre veldig kreative og flinke. Eg og Ane hadde ikkje fått vår tekst heilt ferdig, så me måtte visa den gamle utgåva. Den nye utgåva er nokre hakk betre tykkjer i alle fall eg.

Det er litt trist å tenka på at me er ferdige med pedagogikk for i år. Det har våre eit spanande år, og eg har lært mykje.

Takk for i år alle saman!!!

Rettleiing og vurdering

”Ein skal læra av å bli vurdert” (LK06)

I denne økta skulle me læra om rettleiing og vurdering. Hovudfokuset låg på vurdering, men eg skulle ønskja at hovudfokuset låg på rettleiing. Dette fordi elevane treng god og åpen rettleiing for å kunna strekka seg vidare. Dersom ein ser det i eit sosiokulturelt perspektiv vil elevane vera avhengige av god rettleiing for å kunne utvikla seg. Dersom ein elev skal nå det neste nivået i den proksimale utviklingssona må han/ho bli rettleia på vegen dit.

Som lærar skal ein kunna rettleia elevane til å bli betre, for å klara det må ein kunna vurdera elevane. Derfor heng desser begrepa godt saman.

For å få til god rettleiing er det viktig at lærar og elev har ein god dialog og at dei har eit godt tillitsforhold.
Som rettleiar skal ein vera utforskande med den som vart rettleia, ein skal stilla dei gode spørsmåla, ein skal gje råd og ein skal korrigera. Det er viktig at ein til ei kvar tid er konstruktiv når ein rettleiar, og ein må aldri samanlikna elevane med kvarandre. Alle elevar er ulike, og har derfor krav på ulik rettleiing. Eg trur muntleg rettleiing er betre en skriftlig, då ein oppnår ein mykje betre dialog gjennom ein muntleg samtale.
Eg trur det er viktig å ha minst ein positiv ting å seia til kvar negative ting, slik at det positive veg opp for det negative. Det er viktig at det er mest positivt, og at det positive er ekte. Dersom den som rettleiar seier noko han/ho ikkje meiner, kan det som skulle vera positivt fort bli til noko negativt.

Vurdering er ei viktig, men vanskelig oppgåve for ein lærar. Som lærar bør ein ha tenkt godt gjennom, og kanskje laga seg skjema for dei ulike kriteria, før ein byrjar med vurderinga. Ein får god hjelp av dei ulike styringsdokumenta som fins i skulen. Opplæringslova, forskrifter til opplæringslova, LK06 og lokale læreplanar seier alle noko om kriteria ein må ta hensyn til når ein skal vurdera elevane.
Eg tykkjer det er bra at me har slike styringsdokument, og at dei er så pass detaljerte, for da blir det kanskje mindre forskjellar frå skule til skule. Vurderingskriteria bør vera like over heile landet meiner eg. Det skal ikkje ha noko å seie om du kjem frå nord- eller sør Norge, vurderinga må vera lik.

I denne økta var me innom to ulike typar vurdering, formativ og summativ.
Formativ vurdering er underveisvurdering. Her blir elevane vurdert etter kvart i læringsprosessen. Eksempel på slik vurdering kan vera karakter på ein prøve midt i skuleåret.
Summativ vurdering er sluttvurdering. Her blir ikkje elevane vurdert før heilt i slutten av læringsprosessen. Eksempel på slik vurdering kan vera avsluttande eksamen i slutten av skuleåret.
Eg tykkjer formativ vurdering er den beste måten, for då veit elevane til ei kvar tid korleis dei ligg ann. Dei har då moglegheit til å jobba meir med eit fag dersom dei ikkje er nøgde med korleis dei ligg ann.

I forrige økt hadde me om tilpassa opplæring. For å få til god tilpassa opplæring er det grunnleggjande at ein som lærar viser god evne til vurdering. Det er derfor viktig å veta at ikkje alle elevar treng å vurderast likt. I følge Roar Engh m.fl. er grunntanken at et mangfold av elevforutsetninger fordrer et mangfold av vurderingsformer.
Men det er viktig å huske på at det må liggja noko til grunn for ulik vurdering, det er ikkje lov å gi ein elev god karakter bare grunna god innsats.

I denne økta hadde med ei gruppeoppgåve der me skulle vurdera ein elevtekst. Då fekk me sjå koss vanskeleg det er å vurdera. Men det var ei spennande oppgåve, der me fekk prøva ut det me nettopp hadde lært. Me var fleire om å vurdera elevteksten, og det hjalp i alle fall meg. Eg trur det er viktig, òg i skulekvardagen, å kunna be medarbeidera om hjelp. Det bør vera rom for å hjelpa kvarandre ute i arbeidslivet.

Tilpassa opplæring

I følge opplæringslova er tilpassa opplæring å tilpassa opplæringa etter evnene og forutsetningane til den enkelte elev.

I følge Imsen er prinsippet om tilpassa opplæring i den norske skulen at valg av undervisningsinnhold og aktivitetsformer må vera sånn at alle elevane finn meining i læringsoppgåvene, og at dei får voksa og utvikla seg på en allsidige måte.

Det er viktig at skulen tar hensyn til alle sider ved eleven når det gjelder tilpassa opplæring. For eksempel heimebakgrunn, fysisk og psykis utrustning, verdiar, intellektuelle evner og liknande.
Tilpassa opplæring skal altså gi en god og forsvarlig opplæring ut frå den enkeltes evner og forutsetningar. Dette gjeld for alle elevar i skulen.

Spesialundervisning er i utgangspunktet det sama som tilpassa opplæring, men denne typen gjelde først og fremst elevar som har ein eller anna form for funksjonssvikt som gjer at læringsprosessen går tyngre. Altså elevar som ikkje har, eller ikkje kan få, tilfredsstillande utbytte av den ordinæra opplæringa. I følgje opplæringslova må det liggja ei sakkyndige vurdering til grunn for at ein elev skal få spesialundervisning.

Det er i dag fleire styringsdokument som sikrar at elevane får den opplæringa dei har krav på. Opplæringslova, forskrifter til opplæringslova og LK06 er alle dokument som seier noko om tilpassa opplæring. Desse dokumenta er styranes, og ein kan ikkje oversjå dei.

Som lærar er det viktig at ein kjenner til desse dokumenta, og at ein brukar dei på best mogleg måte. I dagens samfunn der staten stadig vekk skal spara penger blir klassane større og lærarressursane mindre. Dette gjer at arbeidet med tilpasse opplæring blir vanskelig. Det er ikkje lett å få til noko tilpasse opplæring i ein klasse med 25-30 elevar og berre ein lærar. Det seier seg sjølv at det blir lita tid til den enkelte elev.
På praksisskulen vår, Langeland skule, har dei byrja med noko som heiter IUP (Individuell Utviklings Plan). Det skulen vil oppnå med prosjektet er:

Konkrete, tydelege og målbare mål for eleven.
Tydeleg bilete av kor eleven står.
Tydeleg for føresette.
Dokumentasjon.
Samanheng for eleven gjennom skuleløpet.

Dette tykkjer eg virkar som ein god måte å få til tilpasse opplæring på. I den klassen eg var hadde dei ikkje byrja med dette prosjektet, så eg fekk ikkje sjå det utført i praksis. Dette prosjektet er noko eg trur kunne våre interessant å prøvd ut den dagen eg er ferdig lærar. Det er viktig å ha fokus på alle elevane, uansett om det krev litt ekstra av meg som person.
Dersom du vil lesa meir om prosjektet kan du gå inn på denne linken: (http://skule.stord.kommune.no/langeland/iup.htm ).

Yrkesetisk seminar

Ordet etikk kjem frå det greske ordet ethos som betyr sed og skikk, det vil seia det folk faktisk har for vane å gjera i ulike livssituasjonar. (Brøntveit, E. & Duesund, K. 2004:226)
Dei fleste kjenner etikken som læra om rett og galt.

Etikk er eit veldig aktuelt tema, og det er eit tema ein møter mesten daglig. Det er som regel alltid ein situasjon som krev at ein kan skilje rett og galt.
Som lærar er det viktig at ein veit kva meiningar ein har innanfor ulike etiske spørsmål. Nokon av desse spørsmåla har klare rettningslinjer, medan andre kjem meir an på personlege meiningar. Det er derfor viktig å ta den rette vegen når ein står ovanfor ulike valg.
Det er viktig at alle kjenner til reglane som gjeld innanfor yrkesetikken. Yrksetikken omfattar alle dei formelle og uformelle reglane som gjeld for den som vil utøve eit yrke.

Teiieplikt er naudsynt i skulen tykkjer eg. · Teiieplikt er lovbestemt.
· Teiieplikt skaper ein nødvendig tillit mellom lærar og elev/heim.
· Teiieplikt er grunnleggande for at ein lærar skal kunne gjera ein god jobb.
· Å bryte teiieplikten er ei straffbar handling.

Desse fire punkta om teiieplikt er dei mest sentrale for ein lærar. Dersom ein som lærar utleverer personlige opplysningar om andre, vil han/ho øydeleggje tillitsforholdet som må vera til stades for at ein lærar skal kunna gjera ein god jobb.
Teiieplikt vart sett på som så viktig at det er lovbestemt. Dette er gjort for å sikre alle i samfunnet frå å bli utsatt for noko krenkjande.


Teiieplikta gjelder livet ut. Dersom ein slutter i jobben som lærar betyr det ikkje at en kan snakke fritt om det en vet om de ulike personane på skulen. Det er viktig at alle lærar kjenner godt til lova om teiieplikt, slik at dei ikkje bryt nokre grenser.
Det er òg viktig at ein lærar kjenner til opplysningsplikta/meldeplikta.

Dette seminaret gav oss ein god sjangs til å gå inn i ulike sakar ein kan møta når ein er lærar i skulen. Eg hadde ikkje moglegheit til å delta på dette seminaret, men eg fekk jobba med desse sakene heime. Det var mykje å læra, å eg fekk diskutert dei ulike sakane med dei andre studentane når eg kom tilbake på skulen.

Gruppene skulle utarbeida nokre yrkesetiske bud for lærarar. Sidan eg ikkje var med i noko gruppe, har eg laga mine eigne bud.

1) En lærer må kunne se hver enkelt elev.
- Alle elever er forskjellige og trenge hjelp og oppfølging på ulike måter. For at en lærer skal kunne gi den enkelte elev den hjelpen han trenger må han vite hva den enkelte elev trenger, han må kjenne sin elev. Alle elever har behov for omsorg, og som lærer må man gi elevene den omsorgen de trenger. Her kan det være vanskelig å sette et skille mellom hva som er skolens ansvar og hva som er hjemmets ansvar.

2) En lærer må kunne samarbeide og motivere hver enkelt elev.
- Elevene må kunne føle at de kan stole på læreren sin, og at de kan komme til han dersom det skulle være noe. For å få elevene med seg gjennom en lang skoledag er det viktig at læreren er engasjert, og at han roser den jobben eleven gjør.

3) En lærer må være et godt forbilde for elevene sine.
- Som lærer er man et forbilde for elevene sine, det er derfor viktig at elevene får et godt inntrykk av læreren. Det går en fin grense mellom det private og det offentlige, og som lærer må man kunne balansere denne grensen.

4) En lærer må kunne samarbeide.
- Det er foreldre og foresatte som har hovedansvaret for oppdragelsen av elevene, og for at eleven skal få en god oppdragelse og oppvekst er det viktig at samarbeidet mellom skolen og hjemmet fungerer godt. Skal hjemmet kunne bidra med det eleven skulle trenge hjelp og støtte til, må de nødvendigvis vite hva de skal hjelpe med.
I tillegg må en kunne samarbeide med alle en møter i jobbsammenheng både på og utenfor skolen.

5) En lærer må til en hver tid overholde taushetsplikten.
- Eleven og heimen skal kunne føle at de kan stole på det læreren og skolen gjør. Den er med på å skape tillit, derfor må en alltid overholde taushetsplikten.

6) En lærer må kunne bidra med stadig nye ting innenfor undervisningen.
- Som lærer har en ansvaret for at å følge læreplanverket. Det er derfor viktig at en stadig holder seg oppdatert på den fronten. For å kunne fenge elevene i undervisningen er det viktig å variere det som blir gjort. Elevene trenger å møte ulike utfordringer gjennom skoledagen. Det er også lettere å få med seg alle elevene med variert undervisning, ikke bare de skoleflinke.

Praksisperiode 3

Då var nok ein praksisperiode avslutta. Det har våre ein kjekk og lærerik periode med mange utfordringar. Det er litt trist å tenkja på at me ikkje skal gå treffa elevane igjen. Me har blitt utruleg godt kjent med dei, og sidan me var så heldige å få vera me desse elevane på leirskule har me nok blitt kjent med dei på ein litt anna måte en dei andre praksisgruppene.

I løpet av desse tri vekene har me våre innom mykje forskjellig. Blant anna songstund m/ 1. klasse, rikskonsert og solidaritetsdag.
I tillegg til alt dette var det meir som skulle skje i vår klasse.

Klassen hadde eit norsk og musikk samarbeid der dei skulle setja opp 4 ulike teaterførestillingar. Dei skulle framføre desse for nokon av barnehagane i distriktet, og dei to beste skulle i tillegg visast fram på solidaritetsdagen. Det var mykje som skulle ordnast i forbindelse med dette, og mange replikkar som skulle lærast. Det tok derfor mykje tid, og me fekk mindre tid til ”vanleg” undervisning.

I tillegg hadde klassen i denne periodene eit prosjekt kalla ”Unge og rus”. Dette var eit prosjekt som krevde minst 5 timar kvar veke, og mykje av opplegget var basert på pc og internett. Dette passa jo fint då me skulle jobba med IKT i denne praksisperioden.
Då me skulle jobba med dette temaet på internett var det mange ting som kom i vegen, og det var ikkje berre ein gong me måtte pakka vekk pc-ane igjen og gjera eit alternativt opplegg. Ein dag rusta kommunen opp nettet på skulen, men dei hadde ikkje gitt beskjed til skulen om at nettet kom til å vera vekke heile dagen. Etter at nettet var rusta opp måtte alle pc-ane på skulen oppgraderast for å takla det nya nettet, dette ga heller ikkje kommunen beskjed om.
Det er ikkje lett å få skuledagen til å gli perfekt av gårde, men det blir ikkje lettare av at dei offentlige anstaltane ikkje samarbeider. Det skal ikkje meir en ein e-post til for å unngå slike situasjonar.
I tillegg til dette hadde Bertin laga eit opplegg i norsk der han skulle bruke internett for å vise ulike eksempel på reklame og liknande. Heller ikkje i desse øktene virka internett, og han måtte improvisera eit opplegg.
IKT i skulen er heilt klart ein fordel, men det er kun så lenge det fungerer som det skal. I løpet av denne praksisperioden har me fått sett skyggesidene av dette meir en ein gong. Det frarøver elevane verdigfull tid når det ikkje fungerar som det skal.

Til kvar veke hadde me laga ein plan for korleis veka skulle sjå ut, men det var ikkje ei veke som blei slik me hadde planlagt. Det var stadig nye ting som skulle inn i vekeplanen. Det er heilt klart kjekt med ein variert skuledag, men i denne praksisperioden var det kanskje litt i overkant mykje som skulle skje. Men me har fått erfart at ein som lærar må vera fleksibel, og ikkje vera heilt låst i korleis ein vil leggja opp dagane.
I tillegg til vekeplanane laga me lekseplanar og målprøvar, og me fylte ut diamantskjema til dei ulike undervisningsøktene. Eg har lært mykje om planlegging i denne praksisperioden, og ein kan ikkje få sagt nok gonger kor viktig det er å vera godt forberedt til timane.
I denne perioden har me jobba meir individulet en me gjorde i forrige praksisperiode, det har vært lærerikt å ha meir ansvar aleine.
Også denne perioden hadde me veiledning etter kvar dag, dette var veldig nyttig. Eg føler me fekk ein god dialog med våre praksislærarar, og me fikk mange lærerike og konstruktive tilbakemeldingar.

Eg ønskjer meg ein jobb der eg møter utfordringar og der ingen dagar er heilt like. I skulen vil eg seie ein møter utfordringar på mange ulike plan. Det er heller aldri ein dag som er lik. Som lærar tykkjer eg ein får bruke alle sider av seg sjølv.

I denne praksisperioden ville eg prøva vera litt oppmerksom på korleis eg brukar stemmen i klasserommet. For ikkje å slita ut stemmebåndet er det viktig å ikkje snakka for mykje med høg stemme.
Eg ville prøva å få det heilt roleg i klassen før eg ga nokon beskjedar. Dette er vanskelegare en ein skulle tru. Eg tok meg sjølv, meir en ein gong, i å snakka høgt i håp om at klassen då ville komma til ro å høyra på meg.
Dersom me var meir en ein person oppe med tavla var sjangsen for at ein av oss snakka utan at det var roleg større en om me var åleina.
Eit anna moment innanfor stemmebruk er toneleiet. Måten ein brukar stemmen på i ulike samanhengar er viktig. Ein bruker ikkje den same stemmen når ein skal seia noko postitivt til klassen som når man skal seia noko strengt. Dersom ein vil oppmuntra klassen til å følgja med i timen eller jobba med oppgåver må ein vera positiv og engasjerande i stemmen.


Den siste dagen i praksis hadde me ein påskefrukost, då fekk me kosa oss saman med elevane og snakka om heilt andre ting en undervisning. Det var ei kjekk avslutning på ein kjekk periode.


Etter denne perioden er eg blitt meir sikker på at eg har valt rett yrke, og eg gler meg til eg ein dag kan komma ut å undervisa heilt på eiga hand! :)

Også denne gongen vil eg leggja til at det er i praksis eg lærar mest, og eg skulle ønskje at me fekk meir praksis!

Ynskjeøkt (spesialpedagogikk)

Eg var ikkje med på denne undervisningsøkta, og når eg nå skulle inn i kikka på førelesningen på fronter ville ho ikkje komma opp. Eg fekk berre ein blank skjerm. Derfor er det ikkje så lett for meg å seia noko om denne økta, då eg ikkje heilt veit kva ho dreide seg om. Eg vil allikevel prøve å seia litt om mine tankar kring spesialpedagogikk.

Spesialundervisning er eit viktig tema i skulen, og det er nok mange læarar som manglar kompetanse innanfor dette feltet.
I følge opplæringslova har elever som ikkje kan få tilfredsstillande utbytte av den ordinære undervisninga, krav på spesialundervisning. Dette krev ekstra ressurser, både pedagogisk, personalmessig og materielt. Det er ingen ukjent sak at skulane i dag har lite å rutte med når det gjelder ekstra ressurser, og dette går ofte ut over elever som trenger ekstra oppfølging.

Elevar som treng spesialundervisning treng ofte pedagoger som er utdanna innanfor dei aktuelle felta, men det betyr ikkje at allmennlærarane ikkje treng å veta noko om dette området. Det er ofte dei som skal fanga opp om ein elev treng spesialundervisning, og til meir ein veit om emnet til lettare er det å fanga opp dei ulike teikna.

Spesialpedagogikk er eit interessant tema, og det var nok ei økt som var verdt å få med seg. Eg håper me skal innom dette temaet igjen ved ei seinare anledning.